Oy dağlar oy
Öfkem sizlerden büyük
Çaresizim karıncadan küçük
Bilmeyiz kim attı, neden attı, niye
Birileri çıkıp konuşuyor
Yapacağız edeceğiz diye
Göz göre göre yandı dağ, ova, dere,
Yanıyor memleketim yanıyor içimle
O kuş yuvasında yavru bekliyordu,
Keklik seslenirdi, kayalarında esen yelle
Bu işte bir iş var bunu böyle belle
Gözelerden çıkan tatlı sulara kül karıştı
Oyy yanıyorum off
Koyu gölgeli çamlarım tutuştu oyy
Yandı gövdesiyle çınar, meşe, servi…
Bir nine bağına gitmişti sabah,
Bir ömür vermiş yetişmesine
Torunlarına miras
Geri dönemedi, kaldı yanarak.
Bir çocuk koştu, “Anne!” diye haykırarak,
Oyuncağı kaldı yanan evde
Ev yanık, yüreği yanık…
Oy anam babam oyy
Baba bakıyor şimdi dumana,
Gözünde yaş
Nerede kalacak horanta
Nerde kalacak birkaç baş
Bir ömür verdiği ocak, kül, yana yana…
Oğlunun asker resmi yanında Atatürk
Duvarda asılı kalmış bir diploma,
Hayalleri yandı odada.
Tavşan koşuyor bilinmez nereye,
Kırlangıç kanadı düştü göklere.
Karacanın gözleri dolmuş, çare ne,
Karınca yuvasında yanık
Dağlar taşlar tanık
Doğa suskun doğa kül yanmış kararmış gül
Bir hortumla, bir kazmayla gelir biri,
Traktörünün lastiği patlak jantta yürümede
Tankerle su derdinde Veysel
Bir diğeri dualarla bekler yeri.
Çırpınır köylü, orman eri,
Çırpınır dur durak bilmeden
Bazıları bakar sadece TV’den.
Bir Ağaç dile gelir
“Ben üç yüz yaşındaydım,” der kalan kök
“dallarımda öterdi kuşlar,”
“Bir çocuk gövdeme ismini kazdı”
“Bir çocuk bana şiir yazdı”
“Şimdi ne adım var ne tadım”
“ateşler içinde doldu miadım”
Oy dağlar oy
Dik bayırların
Kül oldu toprağın ne ekilir ne yetişir
Yanan kuşun kanadı nasıl iyileşir
Bu ülke, bu toprak bu can bizim
Bu işe çare nedir azizim?
Haberlerde geçiyor, ölüm var ölüm
Ana, baba, kardeş. Bölüm bölüm
Kaç evi sardı duman, kaç ocağa düştü
Yanmış koyun ağzı yok dili yok
Oyy
Ey Allah’ım!
Yardım et,
Çocuklar evsiz kalmasın
Bir daha düşmesin kıvılcım ülkeme
Ne can, ne ağaç, ne umut... yanmasın!
Ağıt ağıt yanmada gözüm
Tükendi gayri tükendi sözüm
Suat Zobu