Atatürk, çocukları esirger, yüceltirdi,
Çağdaş yaşam isteyen O’nun izine girdi.
Aydınlanma, özgürlük kimlerin oldu derdi?
Kimler yaptıklarını kökünden budar oldu?

Toplumsal bozulmanın kimler oldu örneği?
Kimler yozlaştırıyor vakıfları, derneği?
Dikkatle kesilirken bir çocuğun tırnağı,
Hangi sorumsuz düzen canından eder oldu?

Cemaat yurtlarında sapıklar cirit attı,
Çocuklar buralarda yerin dibine battı.
Din örtüsü altında ahlaksız ahlak sattı,
Molla görünen kurtlar kuzuyu güder oldu.

Sübyanı kadın yaptı ahkâm kesen hocalar,
Böyle vaaz dinlerse elbet toplum bocalar.
Kadın, çocuk öldürdü cani ruhlu kocalar,
İnsanlıktan çıkmışlar çocuğu yeder oldu.

Sapıklık bulaşıcı bir dert gibi yayıldı,
Gaflet gözü kör etti, hep münferit sayıldı.
Olayı yaratanlar yalnız hapse koyuldu,
Muktedirler durumu idare eder oldu.

Kayıp olan her çocuk umudu bitiriyor,
İnsan görünümünde kim alıp götürüyor?
Cehalet ve yoksulluk hep başa getiriyor,
Mazlumlar zalimlerin ardından gider oldu.

Komutlar yanlış ise bozuluyor hizalar,
Hiç işe yaramıyor eğitimler, cezalar.
Gün geçtikçe artıyor sistemdeki kazalar,
Yaşananlar ülkenin dağları kadar oldu.

Af sözü vicdanımı tutuşturan kor benim,
Sapığı, katilleri bağışlamam zor benim,
Yüreğim dayanmıyor, torunlarım var benim,
Ziyan olan çocuklar Nevzat’a keder oldu.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat Dağlı
www.antoloji.com/cocuklar-heder-oluyor-siiri