Bu dünyada herkese yer var.

 

 

 

Bundan 40 sene evvel, ülkede 1 cinayet işlense günlerce konuşulur, haftalarca gazete manşetlerinden düşmezdi. Bugün, bırakın 1 cinayet haberinin günlerce konuşulmasını, 1 gazete, sadece o gün ülkedeki cinayetlerin hepsini ilk sayfaya taşımaya kalksa, 1 sayfa yetmez.

 

Bu vahşi suç o kadar yaygın ve kolay işlenebiliyor ki; Anadolu’nun ücra köşelerinde değil, İzmir’in göbeğindeki cinayetlerin çoğu bile İstanbul’un “ulusal” medyasında yer bulamıyor.

 

İntiharlar da aynı şekilde! Çocukluğumun aklım erdiği vakitlerinde, ilk öğrendiğim günah, “canına kıymanın günahıydı!” İntihar etmek, affedilemez bir günah olarak öğretilmişti ve o zamanlar hiç duymazdık.

 

*   *   *

 

Son yıllarda, intihar ve cinayet hadiseleri akıl almaz bir biçimde yaygınlaştı. Sıradanlaştı! O kadar ki, geçen hafta içinde İzmir’de 1’i polis 2 intihar vakası, “ulusal” medyada hiç duyurulmadı bile…

 

Bazen bu iki vaka, bir arada meydana geliyor. Son olarak, Hazine Müsteşarlığında olduğu gibi… Müsteşarlığın bahçesinde 1 kadını vuran adam kafasına da 1 kurşun sıkmıştı.

 

Çok kısa süre önce, medyaya yansıyan aile facialarını hatırlarsınız.

 

Bunlardan başka, bir de tecavüz, sarkıntılık, taciz gibi yüz kızartıcı hadiselerde de büyük artışlar var. Duymadıklarımızı da hesaba katacak olursanız, tüyler ürpertici bir manzarayla karşı karşıya olduğumuzu kabul etmek zorunda kalırsınız.

 

*                           *                      *

 

Çok Kaygılıyız

 

Bütün cinayet ve intihar olayları kaygı vericidir. Fakat bilhassa, çocuk yaştaki gençlerin karıştığı hadiseler kanımızı donduruyor. İstanbul’daki “keman kutusu” vakasını herkes biliyor. Maktulü de zanlısı da çocuk yaşta gençler.

 

Geçen hafta içinde, İzmir’den de bir “genç” cinayeti haberi geldi. 19-20 yaşlarındaki 2 genç, parası için bir güzellik uzmanını 19 bıçak darbesiyle öldürüyorlar.

 

Yine geçen hafta, Adana’da, 22 yaşındaki bir taksicinin genç bir zanlı tarafından boğazı kesilerek, parası için öldürüldüğünü duyduk.

 

Burada kaygımızı artıran şey, önlerinde uzun ve parlak bir istikbal olduğunu düşünmesi gereken gençlerin, kendi ve diğerlerinin hayatlarını hiçe saymaları! Çok kolay ve ucuz cinayetlerin kurbanı ve zanlısı olabilmeleri…

 

Bu hadiseler hem gençlerimizin istikbali, dolayısıyla hem de ülkenin istikbali açısından bizi son derece endişelendiriyor. Bu gençler hangi ruh haliyle kendilerini ve başkalarının hayatlarını kolayca harcayabiliyorlar.

 

Hükümet, üniversiteler, bilim ve iş çevreleri Türk insanının ve gençlerinin “suç psikolojisini” araştırmayı hiç düşünüyor mu acaba?

 

Bu kadar kolayca suç işlenebilen bir toplumda huzur olabilir mi?

 

*                           *                      *

 

Canına Kıymanın Ruh Hali

 

Bizi son derece kaygılandıran diğer husus, intihar hadiselerindeki olağanüstü artış! Sadece Müslümanlıkta değil, bütün din ve inançlarda yasak olan, büyük günah olduğuna inanılan intihar nasıl bu kadar yaygın olabiliyor?

 

İnsanlar, hangi ruh haliyle “çok tatlı” olan canlarından “kolayca” vazgeçiveriyorlar. Tamam, “cinnet” falan diyoruz da, bu kavram olayları açıklamaya yetiyor mu?

 

Sonra, hangi sebepler, hangi birikimler insanları “cinnet”e sürüklüyor? Yöneticilerin, bilim çevrelerinin “cinnet” ve cinayetleri önlemek için bir çabası, çalışması olmayacak mı?

 

Yoksa bunları sadece birer polis vakası olarak mı görüyorlar?

 

 

 

Arşiv

Tarih: 22.03.2009 Okunma: 852

YORUMLAR