Başkaları hakkında, özellikle iyi olduğuna emin olduğunuz, size zararı ziyanı dokunmayan, varolduğunuz sürece de dokunmayacak olan, bilakis iyiliği dokunacak olan insanlar hakkında kötü düşünmeyin. Onlara karşı kötü niyet beslemeyin. Çünkü ekip büyüttüğünüz her kötü niyet birgün mutlaka sahibini bulur, yakalar, boğar. En iyi ihtimalle, o kötü niyetinizle başbaşa kalmak gibi bir dönüşü olacaktır size. Zira kötü niyetiniz hissedildiği vakit, ki mutlaka hissedilir, iyi sizi o niyetinizle başbaşa bırakacaktır birgün. Hadi buyur; beslediğin niyetlerle beslen, yaşa denilebilirsiniz. O zaman da sormayın; şimdi ne oldu? İyi olmak, iyi düşünmek ve iyilik yapmaya çalışmak kadar güzel, yaratıcı, besleyici bir şey yoktur. Bunlar içinde güzel bir enerji iktiza eder. Enerjimiz; bizi ayakta tutan şeydir, bizi motive eden, bize haraket edebilme direnci kazandıran şeydir. Çünkü insan enerjidir bir yerde. Ve o enerji sayesinde varlığını idame ettirir, ölü varlıklara dirilik zerkeder. Binaenaleyh, enerjilerimizi çöp ilişkilerle, ihanetlerle, kıskançlıklarla, fesatlıklarla zehirlemeyelim. Kutsal varlığımıza yatırım yapalım, iyiliğe yatırım yapalım. İyiyi ve iyiliği yaşatmaya çalışalım. Hiçbir zaman unutmayalım ki; yürüdüğü yollara sürekli diken ektiğimiz insanlara, birgün yalınayak gitmek zorunda kalabiliriz. Ve o gidişin muhakkak bir dönüüşü de olacaktır. Niye kendi kendimize kötülük yaparız, sonrada çok zekiymişiz gibi davranırız ama zeki olmayanları küçümseriz. Herkes kendi dünyasında ve kulvarında belli olur, aptal mı, zeki mi? Büyüğe göre çocuk aptal olabilir ya büyükler içinde, çocuğa aptal nazarıyla bakana nasıl bakılıyordur? İşte olay buradadır, burayı hiç düşündük mü?  

YORUMLAR