Gerçekten ürettiğimiz hayattan yana huzurlu muyuz? Huzuru duyumsayabiliyor muyuz, yaşarken huzurlu muyuz? Bunun cevabını verebilmek için ne yapmamız gerektiğinin farkında mıyız? Eğer huzurluysak, ürettiğimiz hayatın hesabını da kolay verebileceğimizi düşünüyoruzdur de mi? Öyle ya, huzurluysak, herhangi bir sıkıntı yoktur, sorun yoktur, güvensizlik yoktur yaşadığımız hayattan yana. Nihayetinde yarattığımız hayatın hesabının sorulacağı ikinci bir hayat olduğuna da inanıyorsunuzdur değil mi? İnanmıyorsanız sorun yok. Öyle ya münhasıran bura odaklı bir düşüncemiz olamaz değil mi? Eğer ikinci bir dünyanın var olduğunu düşünüyorsak, buradaki hayatımız oradaki hayatımızın numunesi ise ve biz yarattığımız hayattan huzurlu olduğumuzu hissediyorsak, ikinci hayatımızın da güzel olduğundan yana eminiz demektir de mi? Emin miyiz gerçekten? Hakikaten yaşadığımız hayat, yaşayacağımız hayatın garantisi olabilir mi? Peki, gerçekten kolay bir hesabımız olacağını düşünüyor muyuz ya da düşünebiliyor muyuz? Dünyayı acıya boğduğumuz için, yürekleri azaba gark ettiğimiz için, gülen gözleri için için ağlattığımız için huzurlu muyuz? Gerçekten kendimizi, dünyayı, insanlığı, olayları ne düzeyde hissedebiliyoruz? Kendimizle bir kez olsun baş başa kalıp ben ne yapıyorum diye soruyor muyuz? Gerçekten soruyor muyuz bu soruyu? Yoksa istediğimiz cevabı alamayacağımız için korkuyor muyuz? Aynaya rahatça bakabiliyor muyuz? Gözlerinizin içine kaç dakika bakabiliyorsunuz? Yoksa gözlerinize bakmaktan utanıyor musunuz? Günahlarınızı mı görüyorsunuz karşınızda? Yastığa başımızı umarsızca koyabiliyor muyuz? Umarsızca dalıp gidebiliyor muyuz yoksa ben neler yaptım öyle diye bir şeyler sizi rahatsız mı ediyor? Gerçekten hiç ölmeyeceğimizi, hesap kitapla işimiz olmadığını, yaptıklarımızın yaptığımızla kalacağını mı düşünüyoruz? Yapılanlar yapıldığıyla kalıyorsa ne güzel? Kalır mı gerçekten? Ve böylesi bir inanç mı bizi huzurlu kılıyor? Bir tek masum yüreğe acı ekme ihtimalimizin olup olmadığını düşünüyor muyuz hiç? Ya bir gönül toprağını zehirlemişsen, acıya gark eylemişsen ne olacak? Ne olursa olsun mu? Gerçekten mi böyle düşünüyorsun, cevap verecek cesaretin var mı? Bir kuş tam uçmaya hazırken gagasında ki ekmeği ağzından almak nasıl bir duygudur? Aldın mı, yaptın mı böyle bir şey, gerçekten el uzattın mı ona? O ekmek kimin rızkıydı acaba? O gagadaki ekmeği almakla zincirleme olarak neler yapmış olabiliriz acaba? Kalbin gerçekten huzurlu mu, kafan rahat mı? Tanrı’ya ve O’nun hesabına tüm benliğimizle inansaydık, umarsızca yaşayabilir miydik, yaptıklarımızı rahatça yapabilir miydik? Sahi huzuru nerede arıyoruz ve huzur ne demektir ya da gerçekten huzuru arıyor muyuz, huzuru arayacak kadar temiz miyiz? Ya da huzur denilince kafayı mı üşütüyoruz? Hak etmediğimizi mi düşünüyoruz yoksa?  

YORUMLAR