Bakınız, haddizatında, kavga meydanına atılmadan da insanlığın gidiş yönünü değiştirebiliriz; iyi ya da kötü yönde. Birikim yapmazsan istediğini alamazsın. Bu bizim tercihimize bağlı. İstediğimiz dünyaya bağlı bu. Önce kendi gövdemizde yuva yapmış kötülüğün yuvasını bozarak ve orada yuvalanmış kötülükleri dağıtarak yapabiliriz bunu. Bunu yaptıktan sonra orada iyiliğe yuva yapıp, iyilikleri toplayabiliriz oraya. Topluma geçiş bundan sonra olacaktır elbette. Çünkü ne insan toplumdan bağımsızdır ne de toplum insandan soyutlanabilir. İkisi arasında fasılasız bir etki tepki durumu vardır ve bu bademada böyle olacaktır. Bugün alttakileri etkileyen üst tabakadır, üsttekileri biçimlendiren de alt tabakadır ama iki tarafta kötülükten beslendikleri için birbirlerini ancak kötülük yönünde değiştirebilmektedirler, böylece de ne insan iyi olabilmektedir birey olarak ne de toplum iyilik yönüne doğru bir değişim gösterebilmektedir. Bu ilişki altyapı üstyapı ilişkisi gibidir tıpkı. İnsan kendi dönüşümünü gerçekleştirdikten sonra toplumsal dönüşüme el atabilir ancak. İnsan, birey olarak çelikleşmeden, bileylenmeden, yetişmeden, pişmeden, olmadan, bir acemi olarak halk tarlasına ekim yapmaya da, ekimini biçmeye de giremez. Önce kendisini düzeltmekten başka çaresi yoktur insanın ve bunun başka bir yönü de yoktur. Bu ya olacak ya olacak, ikinci bir opsiyon da bulunmamaktadır. Bizim açmazımız birazda buradadır, değişmek zor geliyor, değişemeyince de değiştiremiyoruz, değiştirmek için değişmek önkoşulsa bizde öyle bir koşula boyun eğmeyeceğiz diyoruz hal dilimizle. Nihayet ortaya çıkacak resim de hiç şok edici olmuyor. Çünkü resmi biz çiziyoruz ve çizdiğimiz gibi görünecek bir resimle karşılaşacağımızı da biliyoruz. Öyleyse diyebilecek ne olabilir ki? Hayatta her şeyin bir sistemi vardır, sistem nasıl kurulursa şeyler ona göre işlev görecektir, işlevselleşecektir, göreceği işi bilecektir.

YORUMLAR