İnsançocuklarının tensel olarak paramparça olmalarının ve haklarına sahip çıkamayışlarının kökeninde tinlerin parçalanmışlığı gibi bir gerçeklik bulunmaktadır. Çünkü tinleri farklı müzikleri terennüm edenlerin tenlerinin aynı müzikleri terennüm etmelerinin imkânı olamaz. Bu yüzden de gayemiz her daim tinlerin aynı müziğe eşlik etmelerini temin etmek olmuştur. Zira ten olarak aynı yere yönelmiş olmak tin olarakta aynı yere yönelmiş olmak demek değildir hatta ten olarak aynı ortamda bulunuyor olmak tin olarakta orada olunuyor olmak değildir. Bu yüzden tenlerin değil tinlerin birliğidir önemli olan. Çünkü biliyoruz ve inanıyoruz ki; tinler birleşmeden tenler asla birleşmeyecektir, nihayetinde de aynı müziği terennüm etmek muhal ender muhal olacaktır. Çünkü ortak meselelerde, ortak akılda ve vicdanda buluşmadıkça yapabileceğimiz hiçbir şey, varabileceğimiz hiçbir hedef yoktur. Bu yüzden de bölünerek sömürülüyoruz. Ve taammüden bölünüyoruz. Ama anlamıyoruz, anlayamıyoruz. Bizler hayvan değiliz, insanız ama birbirini tanıyan, birbirinin duygularını duyumsayabilen, düşüncelerini anlayabilen insanlarız yani değişmeye çalışan insanlarız. Tamam zayıfız, aciziz, bireysel olarak nice yönlerimizle tahdit edilmişiz ama yine de birleşince devleşebiliriz ve sahte devleri devirebiliriz. Bizleri ayıran şeylerden kurtulmadıkça da birleşemeyiz. Tarih, din, milliyet bizleri ayıran şeyler olmamalıdır ve hayata bunlar ekseninden bakmamalıyız. Biz hayata adil, zalim ekseninden bakmalıyız. Adil kim olursa olsun yanında olmalıyız, zalim de kim olursa olsun karşısında olmalıyız. İşte zalim şurdan, burdan diyerek onun safında yer alamayız, böylesi bir şeyden utanç duymamız icap eder. Keza adil olan içinde böyle bakmalıyız, şöyleymiş, böyleymiş diye adil olanın yanından kaçıp başkalarının yanına gidemeyiz. Emekler birleşince ne olur? Devasa bir emek ortaya çıkar değil mi? Öyle bir emeğin üstesinden gelemeyeceği hangi sorun olabilir? Niye nümayişler kadük kalmaktadır, neticesiz kalmaktadır hiç düşünüyor muyuz? Tinlerde birleşik güç olmadıkça tenlerin birleşik gücünü gerçekleştirebilsek bile hayat sahasında gerçek kılabileceğimiz hiçbir şey olamaz. Dürüst olacaz, samimi olacaz, niyetimiz temiz olacak, emeğimize namusluca sahip çıkacaz. Namussuzlukla hiçbir yere varamayız, zaten namussuzlara karşı insanlık mücadelesi veriyoruz, aynı duyguyla mücadele edenlerde, tilki gibi kurnaz olanların kazanacağı aşikârdır. Ama bizler gerçekten namuslu olarak verirsek mücadelemizi onlar tilki kadar kurnaz olsalar da sökmez, mutlaka alt ederiz. Yeter ki insan olduğumuzu ve bir tinimiz bulunduğunu bilelim ama inanalım da bildiğimize, çünkü eylemi tevlit edecek olan inanmaktır, bilmek değil!

YORUMLAR