Kutsal emir; oku ve düşün diyor. Üstat Cemil Meriç; düşünceden değil düşüncesizlikten korkmalıyız, düşünceye hürriyet sonsuz hürriyet diyor. Bir şair; beyne zincir vurulamayacağını, düşüncenin tutsak olamayacağını ve zincirlerini elbet birgün kıracağını söylüyor. Bir filozof; sorgulamadığın hiçbir şey kalmasın şu hayatta diyor. Bir aydın; hakikat güneşinin, düşüncelerin müsademesinden tevlit edeceğini söylüyor. Yalan mı? Kitap var, gözüm var o kitabı okuyacak. Kafam var. Kafama ulaşan hakikat var. Kalbim var hakikati hissedecek. Dilim var o hakikati haykıracak. Bunların hepsi insanca ve insanla ilgili şeyler. Bunlara mugayir mi hareket edeyim? Ama tutup bir de üstüne kendime insan diyeyim. O kadar kolay ve basit mi insan olmak? Okuyacam ama okuduklarım beynimde tutsak kalacak. Tükürürüm lan böylesi aşağılık bir zihniyetin içine. İhanet ediyorsam vurursun zincirleri bileklerime. İhanet etmiyorsam da haddini ve hududunu bilirsin ve kendine gelir insan olursun. Ki, yapman gereken de budur zaten. Çünkü hain ben değilim sensin. Yahut ne yapmalıyım, nasıl yaşamalıyım çıkar söylersin kızaracak yüzün yoksa. Bildiklerime göre yaşıyorum, karşı çıkıyorsan, yaşamam gereken bildiklerini söylemek zorundasın o zaman, tabi bildiğin bir şey ve izah edebilecek zekân varsa. Hem zekâdan yoksunsun, hem saf sektersin, hem de zekâlara hükmetmeye yeltenecek kadar küstah. Kuvvetimle değil beynimle, kalbimle çıkıyorum karşınıza. Kaleminde kılıçtan üstün olduğunu biliyorum, hayatta ne kadarda aksi durum tezahür etmiş ve ediyor olsa da. Ki, elbet birgün kalem üstünlüğü, zaferini ilan edecektir. O zaman kılıcınız ne yapacaktır, neye yarayacaktır? Ama bizim kalemimiz sizin kaleminizi mutlaka kıracaktır! Bekleyin gelmekte olanı…

YORUMLAR