Kardeşim bilmek istiyorum; bendeniz bu düzenin kulu, kölesi ve köpeği miyim yoksa onurlu bir vatandaş, yurttaş ve insan mıyım? Hangisi olmam gerekiyor, hangisi olmam isteniyor bendenizden? İnsani bir merak kardeşim benimkisi. Merak etmekte mi yasak? Bileyim ki, ona göre hareket edeyim. Hangisi olursam, bu düzen yücelir ve mutlu olur? Bendeniz haksızlığa, hukuksuzluğa, adaletsizliğe gelebilen bir insan değilim ve olamıyorum. Böylesi bir durumda çaldırıyorum. Ne yapayım yani? Öleyim mi? Öyle münhasıran kendime değil herkese karşı eşit olunsun istiyorum. Bir kişiye bile haksızlık olmasın istiyorum, o kişi ister benden olsun, isterse her yönden bambaşka biri olsun farketmez. Çünkü her insanın bir onuru gururu vardır ve o onur, gurur çiğnenmemelidir. Ne biçim bir düzen ki, insan olmaktan, kalmaktan, yaşamaktan nefret ediyor ve böyle olmak için çabalayanlara hayatı zindan ediyor? Ulan, hayatım boyunca, yaşamımın her anında, yaptığım her şeyde, reel bağlamda da, ideal bağlamda da, oransal olarakta, doğal olarakta tabi olduğum her yerin geriye gitmesine değil ileriye gitmesine vesile oldum her daim. Bu düzen de çok iyi biliyor bunu. Nesnel temellerde ve gerçekler düzleminde bunun böyle olduğunu herkes bilir. Benim hakkımda herkes konuşsun. Ne yergi ne övgü için, sadece gerçeği söylemek için. Nesnel olarak konuşmayan şerefsizdir. Birisi yüzüme gerçeği söyleyince ona tavır alırsam ben şerefsizim. Yeter ki kasıtlı olarak ne yergi ne de övgü olmasın. Şimdi böylesi karaktere sahip olan bir insan olarak kalbimdeki duygularımı ve kafamdaki düşüncelerimi izhar edemeyecek miyim? Edersem hain olarak mı görüleceğim düzenin nezdinde? Tükürürüm lan böylesi melun bir düzene ve illaki çomak sokarım onun çarkına. Bu düzenin araçlarından ve çarklarından benim hayrıma hiçbir şey olmayacağını söylemem ayıp mı, günah mı, yalan mı yoksa hainlik mi? Ne yani gerçeği söylemek yasak mı? Gerçeği söylemek ihanet etmek demek mi? Evet gerçeği söyleyeceğim ama hain de olmayacağım. İlle de bu yüzden hainlik damgası yiyeceksem de eyvallah olsun. Ulan düzeni değiştireceğimize düzenin araçlarında, bozuk çarklarında kurtuluş arıyoruz. Bu düzenin girdaplarından çıkmayı kolay bir şey sanıyoruz. Bu düzen seni öyle bir çıkmaza sokmuş ki, buyur çıkta görelim. Seni zindanlar içerisine hapsetmiş ama sana hürmüşsün gibi hissettirmiş. Uyuduğun için hiçbir şeyin farkında değilsin. Uyanmakta da gözün yok. Çünkü uyumak ve her şeye kader deyip geçmek mutlu ediyor.

YORUMLAR