MÜCADELEMİZ- ALINYAZISI...

Özgür DENİZ - 15.10.2016

MÜCADELEMİZ

 

Mücadelemiz; insanlık tarihinin mukaddemesiyle başlamış, müntehasına dek sürecektir. Mücadelemiz; yerli ve milli bir mücadeledir. Mücadelemiz; son nefes, son nefer, son damla kana kadardır. Mücadelemiz; Tam Bağımsız Türkiye'ye kadardır. Mücadelemiz; barış türküleri kal diliyle değil hal diliyle söylenene kadardır. Mücadelemiz; bu topraklar, adalet yurdu oluncaya kadardır. Mücadelemiz; emeğin görkemli geleceğini inşa edinceye kadardır. Mücadelemizin tarafı yoktur, her taraf bu mücadeleye ortaktır. Yeter ki taraflar renkleriyle, dilleriyle, dinleriyle, milliyetleriyle yerli olsun, milli olsun. Yeter ki, tüm farklılıklarına rağmen, mevcudiyetleri, bu millet, bu devlet, bu vatan için olsun. Ülkülerimiz, ilkelerimiz, ideallerimiz, hedeflerimiz bilfiil tahakkuk edinceye değin, bize yaşama zevki yoktur. Haz peşinde koşmak yoktur. Bireysel keyif ve konfor derdine düşmek yoktur. Tembellik yoktur. Sessizce, gürültüsüz kendi işini yapmak vardır. Görevimiz neyse onu yapacağız; düşünce üretmekse üreteceğiz, tuğla örmekse öreceğiz, silah tutmaksa tutacağız, yönetmekse yöneteceğiz. Ama işimizi haysiyetli, hassasiyetli, hissiyatlı olarak, adalet ve ahlak temelinde yapacağız.

 

ALINYAZISI

 

Rabbim ümmet coğrafyasının alınyazısıyla aynı yazmış alınyazımı

Kederim kaderim olmuş

Ümmet coğrafyası gibi kaotik bir hayatım, acı dolu bir alınyazım var

Yorgun ve yalnızım gönül coğrafyalarım gibi

Ne ümmet baharı gördü ne de değişti benim mevsimim

Bir coğrafya ki kızıl kanlar içinde

Çocukları katillerin olmayan insaflarına mahkûm

Benim yüreğimden kan sızar

Oysa sevinç rüzgârlarını yazmak isterdim

Bahtıma fırtınalara direnişi yazmak düştü

Rol biçmek istemişler sürekli

Kendim olmaya direnmişim

Tıpkı ümmetin mazlum çocuklarının reddettiği kader gibi

Manzumlarım mensurlarım türkü tadında, şiir tadında olsun isterdim oysa

Çocukça gülümsemeleri anlatmayı düşlerdim

Rabbim mazlumların gözyaşlarını dokundurmuş yüreğime

Ağladıkça onlar ağlar gözlerim kan damıtır yüreğim

Oysa bende gülmek isterdim

Sevginin, barışın, mutluluğun resmini çizmek isterdim

Ama mazlumların, ezilenlerin, sömürülenlerin adı ol denmiş

Kavga ve direniş olmuş hayatım bu yüzden

Hayallerimde acının resmini çizmişim

Tasavvurlarım kavga meydanlarına gezintiye çıkmış

Güzel bir yaşam anlamsız kalmış

Ait olmadığımız dünyalarda yaşamaya mahkûm olmuşuz

İnsanız işte gülüm

Dönüp bakma diyemeyen bir gönlümüz

Susamayan bir dilimiz

Yerinde duramayan bir aklımız var

Herkes kaderini yaşıyor bu dünyada

Ve kaderine göre bir rol bulup oynuyor

Biçilmeye çalışılan kaderlere inat

Naparsın gülüm

Yaşamayı bizde biliriz ama yaşayamayız işte

Ve anlatılmaz bu

 

SÖZLER

 

‘’Ey iman edenler! İman ediniz.’’ Allah

‘’İman ettik demekle kurtulacağınızı mı sandınız?’’ Allah

‘’Emrolunduğun gibi dosdoğru ol!’’ Allah

‘’Şimdi yukarıda ki ayetler varken, bu ayetleri biliyorken, tertil-tedebbür-taakkul ile okuyorken, algılıyorken, anlıyorken, kavrıyorken, hissediyorken, hangi dünya menfaati tam zıddını yapmama sebep olabilir? Hangi kul beni aksini yapmaya zorlayabilir? (özgür deniz)

 

‘’Çocukların gülmediği bir hayat, leşten farksızdır. Tüküreyim öyle ruhsuz hayatın içine. Ben nasıl güleyim çocuk? Senin gülmediğin hayatta!’’

 

Özgür Deniz

Tarih: 15.10.2016 Okunma: 722

YORUMLAR

Yorumunuzu ekleyin.

İsim: *

E-posta Adresiniz: *

* (E-posta adresiniz paylaşılmayacaktır.)

Yorum: *

Güvenlik Sorusu:
Türkiye'nin başkenti neresidir?