MEZARDAKİ ÖLÜLER

Özgür DENİZ - 25.09.2016

Sinlere vardım baktım, şöyle bir temaşa eyledim, sual ettim

Dünyadayken ölmeyeceğini sananlar yatıp durur

Haliniz nicedir dedim, cevap alamadım

Her biri dermandan kesilmiş, güçten düşmüş

Toza toprağa karışmış, biçimleri bozulmuş

 

Elbisesine toz kondurmayan

Garibi, yetimi, zayıfı hor görüp, dönüp bakmayan

Yattan, villadan, cipten vazgeçmeyen

Haram, helal demeyip durmadan yiyen

Toz, toprak, taş yığınları altında kalmış

 

Yazı yazarlardı bir zamanlar elleri

Bülbül gibi öterdi her zaman dilleri

Baş alır, baş bağışlardı kanun olan sözleri

Gezer tozardı dünyayı ayakları, gövdeleri

Siyahtı, beyazdı, sarıydı, kumraldı saçları

Eser kalmamış şimdi hiçbir şeyden

 

Adlarına, şanlarına, şöhretlerine güvenirlerdi

Mülklerine, makamlarına, kudretlerine dayanırlardı

Dünyayı kendilerinin sanır, başları göğe değecek gibi yürürlerdi

Yürürlerken, dağı, taşı inletirler, yürekleri sindirirlerdi

Düşmüşler, yapayalnız kalmışlar, başları eğilmiş, ayaklar altındalar

 

Şan, şöhret, ad, san uçup gitmiş

Tüm dostlar orda, burda ayrı düşmüş

Mülk, makam, kudret yar olmamış

Nazenin gövdeleri türap olup gitmiş

Güvendikleri hiçbir şey kurtarıcı olmamış

Herşey burda kalmış, onlar perişan, naçar

 

Evliyalar, sultanlar, pirler, nice koçyiğitler

Elbet onlarda o yerdeler

Temiz gittilerse oraya

Diri kalacak gövdeler, kolay olacak hesaplar

Nihayetinde hepsi toz toprak olmuşlar

Tarih: 25.09.2016 Okunma: 695

YORUMLAR

Yorumunuzu ekleyin.

İsim: *

E-posta Adresiniz: *

* (E-posta adresiniz paylaşılmayacaktır.)

Yorum: *

Güvenlik Sorusu:
Türkiye'nin başkenti neresidir?