Sevgili Babacığım,
Bugün yine Babalar Günü.
Ama inan, her zamanki gibi seni anmakla değil, seninle konuşmakla geçti içimden. Çünkü sen artık gökyüzünde değil, içimde yaşıyorsun.
Sen benim için sadece bir baba değildin.
Sen bir Atatürk gibiydin bana…
İleri görüşlü, sevgi dolu, güleryüzlü, bize kıymet veren, düşündüren, yön veren…
Elin her zaman üzerimizdeydi.
Sofraya biz olmadan oturmaz, “Birlikteyiz” derdin sessizce.
O sofralarda ekmekten çok sevgi bölüştük biz.
Ve her lokmada senin sıcaklığın vardı.
Hep derdin ya:
“Altın bileziğini koluna tak evladım. Ayakta dur. Kimseye minnet etme.”
O sözü kulaklarıma değil, yüreğime yazdım ben.
Bugün o altın bilezik kolumda ve ben, her çalıştığım işimde, elimi attığım her yerde parlıyor babacığım.
Senin emeğinle, senin izinde…
Bazı anılar var ki, unutulmuyor.
Hatırlıyor musun, o Türk filmi çekiliyordu?
Aliye Rona, Cüneyt Arkın, Filiz Akın vardı…
Sen tavla oynarken ben dizindeydim.
Aliye Rona hanımefendi de beni kucağına alırdı.
Kahkahalar, zar sesleri, setin ışıkları, çocukluğumun sihirli fısıltıları gibiydi.
Oyuncak bir kamyona hortumla su tutarlardı… Kamyon devrilir, baraj sularına kapılır giderdi.
Ben hayranlıkla izlerdim…
Oysa şimdi biliyorum, benim asıl hayranlığım sana idi.
Senin kalbine, aklına, duruşuna.
Sen gittin.
Ama ben senden kalanlarla büyüdüm.
Ayakta durmayı senin gölgenle öğrendim.
Ve bugün, mezarının başında sana sadece özlem değil, minnet de taşıyorum.
Teşekkür ederim babacığım…
Beni sevgiyle büyüttüğün için,
Değerli hissettirdiğin için,
Yanımda olmasan da içimde kalabildiğin için…
Anneme olan sevginle, bize olan emeğinle bir ömür boyu örnek olduğun için.
Ellerin artık elimde değil ama gölgen hâlâ üzerimde.
Gözlerin artık gözlerimde değil ama ışığın içimde yanıyor.
Seni çok seviyorum.
Ruhun şad olsun canım babam…
Babalar Günü kutlu olsun.
Kızın
Figen Tezcan
15.06.2025
