Yılın sadece bir günü... Çiçekçiler sabahın erken saatlerinde dükkanlarını açıyor, kartpostallar annelere övgülerle süsleniyor, sosyal medya “iyi ki varsın anne” mesajlarıyla dolup taşıyor. Ama annelik, bir güne sığacak kadar basit bir kavram değil. O, bir ömür boyu süren bir görev, karşılıksız bir sevgi, sessizce sürdürülen bir kahramanlık hikayesidir.

Annemiz… Bizi ilk kucağına alan, ilk düşüşümüzde elimizden tutan, en çok üzüldüğümüzde sessizce yanımıza oturan... Belki adı hep en son anımsanır bir başarımızda ama katkısı en büyük olan odur aslında.

Bugün Anneler Günü. Yine çiçekler alınacak, hediyeler verilecek, belki bir kahve içilecek birlikte. Ama annelerimizin gerçekten beklediği şey, ne büyük hediyeler ne de pahalı sürprizler. Onların asıl özlemi, içten bir teşekkür, gözlerinin içine bakarak söylenen birkaç samimi cümle...

Anneler sadece doğurmaz, büyütürler. Kimi zaman kendilerini unutarak, kimi zaman sessiz kalarak. Ve çoğu zaman da, biz fark etmeden...

Bu Anneler Günü’nde, annemize sadece “Seni seviyorum” demekle yetinmeyelim. Onu gerçekten duyalım, anlayalım. Çünkü onların sevgisi öyle büyük ki, biz fark etmesek de her gün üzerimize örtülmüş bir battaniye gibi bizi koruyor.

Unutmayalım: Onlar bir günü değil, bir ömrü hak ediyor.