Fatih Kısaparmak, Ahmet Ümit ve Nietzsche’de BABA

İsmail Hakkı CENGİZ - 18.02.2022

“Ahhh! Bu adam benim babam” türküsü hangimizin gönül telini titretmemiştir? Türkünün bir yerinde Fatih Kısaparmak, “Üstümdeki kol kanat/Sırtımı yasladığım dağ gibiydi” der. Babalar hakkındaki duygu ve düşüncelerimiz genellikle böyledir.

Hâl böyle olunca, babamız bizimle birlikte ne kadar uzun yaşamışsa o kadar talihliyiz demektir. Hele biz yaşlanıncaya kadar yaşamış, bir pir-i fani olmuşsa, bu bizim için büyük bir nimet, âdeta bir ayrıcalıktır.

Bendeniz yukarıdaki gibi düşünürken, Nietzsche (Niçe)’nin, buna tam zıt görüşleriyle karşılaştım. Babasını 5 yaşındayken kaybeden Niçe, “Sizi koruyan bir babanızın olmaması nasıl bir şey?” sualine şu karşılığı veriyor: “Beni koruyan mı yoksa bana baskı yapan mı? Bu bir kayıp mıydı acaba? Bundan emin değilim! Bu durum çocuk için kayıp olarak görülebilir ama adam için değil!”

“Bunun anlamı?”

“Bunun anlamı, sırtımda babamı taşıma yükünü yaşamadım hiç, onun yargılarının ağırlığı boğazıma çökmedi, benim yaşama hedefim onun tutkularını gerçekleştirmek biçimini almadı, babamın ölümü bir nimet, bir özgürlük olarak da görülebilir. Kimsenin daha önce geçmediği kendi yolumu keşfetmek üzere tek başıma bırakıldım.”*

BABALARA dair Ahmet Ümit de şunları yazıyor:

“Babalarımız, unuttuğumuzu zannettiğimiz ama hiçbir zaman silinmeyecek buruk bir anı olarak hep yaşayacaktır zihnimizde. Onlar kaşımızda, gözümüzde, boyumuzda posumuzda, aklımızda ve yüreğimizdedir. Kudretleri güç verir bize, şefkatleri yüreğimizi yumuşatır. Zalimlikleri korkak yapar bizi veya acımasız, cesaretleri ruhumuzu yüceltir, ödleklikleri küçültür. Velhasıl, iyilik ve kötülük, bencillik ve fedakârlık ne kadar karşıtlık varsa ruhumuzda, hangisinin galip geleceği babamızın şahsiyetiyle alâkalıdır.”**

Baba, sağsa nimet, ölmüşse rahmet!

Her halükarda, Babalarımız, hayatımızın şekillenmesinde son derece etkili… Babalar köktür… Çocuklar o köke bağlı olarak büyür. Fakat kökü, bir ağaç kökünden farklı düşünmeliyiz… Evet, babalar köktür ama o kök, çocuklarına kanat takabilen bilge gök-kök olmalıdır. Ki çocuklar o kanatlarla özgürce uçabilsinler… “Kimsenin daha önce geçmediği kendi yollarını keşfetmek üzere”… Ve kökler, çocukları oldukları gibi kabullenmesini bilmelidirler!

x   x   x

TAVSİYE

Fatih KISAPARMAK - Bu Adam Benim Babam (Official Video) - YouTube

 

(*)  : Niçe Ağladığında, Irvin Yalom, S. 274

(**):  Kayıp Tanrılar Ülkesi, Ahmet Ümit, S. 205-206

[email protected]

Tarih: 18.02.2022 Okunma: 867

YORUMLAR

Yorumunuzu ekleyin.

İsim: *

E-posta Adresiniz: *

* (E-posta adresiniz paylaşılmayacaktır.)

Yorum: *

Güvenlik Sorusu:
Türkiye'nin başkenti neresidir?

Osman Yıldız

20.02.2022 - 23:32

İsmail bey Hayatı sorgulayınca baba gerçekten müthiş bir güven. Fakat hangi baba. Toplumun algıladığı iyi babanın ben çocukların gözünde bir hiç olduğunu görüyorum. Neden toplumun algıladığı iyi babalar bir hiç konumundalar. İyi babalar gerçekten iyi baba değil mi? Veya toplumun algısı ile kötü olan babalar gerçekte kötü değil mi? Yorum sizin. Saygılarımla

İ. Hakkı Cengiz

21.02.2022 - 18:59

Valla Osman Bey, iyi babadan kastınız nedir? Bendeniz, yukarıda çok kısa bir iyi ana-baba portresi çizmek istedim. Size göre, iyi baba nasılbir babadır? Ayrıntılı olarak yazarsanız tartışırız. Bence, bu konunun tartışılmaya ihtiyacı var. Selâmlar...